Το ΠΕΝ Κύπρου παρουσιάζει το Λογοτεχνικό Πορτρέτο και το πεζογραφικό έργο της αείμνηστης Μυρτούς Αζίνα Χρονίδη

Το Λογοτεχνικό Πορτρέτο και το πεζογραφικό έργο της αείμνηστης λογοτέχνιδος Μυρτούς Αζίνα Χρονίδη παρουσιάζει με συγκίνηση και μνημοσύνη το Κυπριακό Κέντρο της Διεθνούς Οργάνωσης Συγγραφέων ΠΕΝ την Πέμπτη 1η Δεκεμβρίου 2022, στις 7:00 μ.μ. στο Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού Θέατρο Χώρα, Κοραή 1, έναντι Αρχιεπισκοπής.

Τα λογοτεχνικά πορτρέτα 2019 εκδόθηκαν όσο η τόσο αγαπητή σε όλους και όλες Μυρτώ Αζίνα Χρονίδη ήταν ακόμη ανάμεσά μας και λόγω της πανδημίας αναβλήθηκε η παρουσίασή τους. Το πορτρέτο της Μυρτούς Αζίνα Χρονίδη έγραψε ο φιλόλογος ερευνητής Λευτέρης Παπαλεοντίου και για το πεζογραφικό της έργο θα μιλήσει η συγγραφέας Αγγέλα Χριστοφίδου, ενώ θα αναγνώσουν αποσπάσματα του έργου της ο γιος της, ποιητής Αλέξανδρος Χρονίδης και η συγγραφέας Εύα Κουρσουμπά. Χαιρετισμό – αποτίμηση θα απευθύνει ο Πρόεδρος του ΠΕΝ Κύπρου Δρ. Κλείτος Ιωαννίδης, καθηγητής φιλοσοφίας και αισθητικής, συγγραφέας. Την εκδήλωση θα συντονίζει η ταμίας του Δ.Σ. του ΠΕΝ Κύπρου, συγγραφέας Μαρία Μιχαηλίδου.

Η έκδοση μιας σειράς Λογοτεχνικών Πορτρέτων διακεκριμένων Κυπρίων λογοτεχνών στην αγγλική, ήταν αποτέλεσμα γόνιμης σκέψης και σχεδιασμού που εκκίνησε με την ίδρυση του ΠΕΝ Κύπρου και τη σύσταση του πρώτου Διοικητικού Συμβουλίου, αλλά και όσων ακολούθησαν μέχρι το 1992, όταν υλοποιήθηκε αυτή η φιλόδοξη ιδέα. Το 2021 το Διοικητικό Συμβούλιο του ΠΕΝ Κύπρου, μετά από ώριμη σκέψη και διάλογο αποφάσισε να ενώσει τα Λογοτεχνικά Πορτρέτα με το νέο περιοδικό Cyprus PEN Review, ο σχεδιασμός και η υλοποίηση του οποίου βρίσκεται σε εξέλιξη. Η ένωση των εκδόσεων αυτών εξυπηρετεί τη μεγαλύτερη δυνατή προώθηση των λογοτεχνών μας και των αξιόλογων έργων τους στο εξωτερικό, αφού σε πρακτικό επίπεδο καθιστά την κυκλοφορία τους πιο εύκολη και γρήγορη.

Η Μυρτώ Αζίνα Χρονίδη γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 26 Δεκεμβρίου 1961. Κατά τη φοίτησή της στο Παγκύπριο Γυμνάσιο ξεχώρισε με την ποίηση και τα διηγήματά της για τα οποία τιμήθηκε με βραβεία,  ενώ ήδη στην εφηβική ηλικία των δεκαπέντε ετών παρουσίασε το αυτοβιογραφικό έργο «Ημερολόγιο 1974» (1977). Το 1987 εκδίδει το βιβλίο «Παθολογία» και το 2001 το αφήγημα «Ραχήλ».  Το 2010 το βιβλίο της «Το Πείραμα» (2009) τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας Ευρωπαϊκής Ένωσης και μεταφράστηκε σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Το αφήγημά της «Το κουμπί» («Ραχήλ», 2001) περιλαμβάνεται στη διδακτέα  ύλη του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, στο βιβλίο «Ο λόγος ανάγκη της ψυχής», κείμενα λογοτεχνίας Α΄ Γυμνασίου. Συχνά η λογοτεχνική της συγκομιδή παρουσιαζόταν σε λογοτεχνικά περιοδικά και η γραφή της κοσμεί δύο κρατικές ανθολογίες. Ενώ από παιδί σχεδόν ανέδειξε το πλούσιο ταλέντο της στη λογοτεχνία, επέλεξε την ιατρική για τις σπουδές της, ολοκληρώνοντας με επιτυχία πρώτα τη φοίτησή της στο Πανεπιστήμιο Φρειδερίκου Γουλιέλμου της Βόννης στη Δυτική Γερμανία, την ειδίκευσή της στην οικογενειακή ιατρική έπειτα και τέλος το μεταπτυχιακό της στη Διοίκηση Μονάδων Υγείας. Μετά από πολύχρονη προσφορά ως γιατρός, από το 2007 ανέλαβε  διοικητική θέση στο Υπουργείο Υγείας ως Ανώτερη Ιατρική Λειτουργός, για τον συντονισμό θεμάτων Δημόσιας Υγείας. Διετέλεσε και μέλος του Ιατρικού Συμβουλίου Κύπρου. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συμβουλίου Εφαρμογής της Εθνικής Στρατηγικής για την Καταπολέμηση της Σεξουαλικής Κακοποίησης και Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας ΦΩΝΗ, και εργάστηκε για τις αξίες και τους αγώνες του Συμβουλίου, για την ίδρυσή του και ως μέλος από το 2018, όταν καταρτίστηκε και το πρώτο Συμβούλιο, μέσα από τη θέσπιση της σχετικής νομοθεσίας το 2017. Εργάστηκε και ως Συντονίστρια Τεχνικής Επιτροπής Ανάπτυξης Εθνικής Στρατηγικής για τον Σακχαρώδη Διαβήτη. Στις 4 Αυγούστου 2021 κίνησε για το ταξίδι της προς το φως. Το λογοτεχνικό έργο που αφήνει πίσω της αποτελεί σημαντικότατο πνευματικό πλούτο της Κύπρου που μέρος του ήδη ταξίδεψε για να συναντήσει αναγνώστες σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από «Το πείραμα»

[…] «Τελικά, είμαι δέντρο», του ομολόγησε καθώς τον έβλεπε να στέκεται στο κατώφλι του υπνοδωματίου. «Είμαι χιονισμένη το χειμώνα κι ανθισμένη την άνοιξη. Ρίχνω τα φύλλα μου το φθινόπωρο και πρασινίζω το καλοκαίρι. Ανεβάζω κλαδιά στο φεγγάρι για να πετάξω κι ελπίζω πάντα πως οι ρίζες μου είναι μέσα σου

.»Ρουφούν αίμα από την καρδιά σου. Οι χυμοί μου φαρμακώνουν τον εγκέφαλό σου. Τα τριχοειδή μου στήνουν ενέδρες στη λογική σου. Θα ’θελα να ’μουν ένα σαρκοβόρο δέντρο. Να σε τρώω λίγο λίγο ολόκληρο και να σε κυοφορώ γεννώντας σε, όλες τις εποχές στα κλαδιά – τα χέρια μου. Θα ’ναι η μόνη μου παρηγοριά, αφού ποτέ δεν θα μπορέσω να πετάξω όπως θέλω.

»Έλα μέσα λοιπόν κι άσε με να σε ξαφνιάσω με τις τρέλες μου. Πέρνα γρήγορα γρήγορα το κατώφλι και μοιράσου τη χαρά μου!»

«Μα τι ’ναι όλα αυτά», είπε ο άντρας έκθαμβος, μπαίνοντας απ’ το λαγούμι στη σπηλιά. Παράλληλα ανοιγόκλεισε τα μάτια του, βλέποντας πως, αντί για κέρμα, κάποιος είχε ρίξει μες στη λίμνη το φεγγάρι.

 Η γυναίκα γέλασε. Τα ήξερε όλα. Τα είχε ονειρευτεί τόσες φορές. Τα είχε σκηνοθετήσει άλλες τόσες. 

«Κυρία, κυρία», τους διέκοψε ο ξεναγός. «Ελάτε να δείτε το σκελετό του πρωτόγονου ανθρώπου! Πέθανε στα τριάντα του, σε βαθιά γεράματα, κουλουριασμένος σ’ αυτό το κούφωμα».

Η γυναίκα έσπρωξε πάλι στο πλάι τον ξεναγό και σκέφτηκε:

«Αφού σ’ αγαπώ και σ’ αγαπώ, τι έχει να γυρέψει εδώ ο θάνατος;»         Φλεβάρης 2002